Wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – nie są bezpośrednio kosztem uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1). Kosztem uzyskania przychodów są dopiero odpisy amortyzacyjne. Ogólnie można zatem powiedzieć, że amortyzacja to rozłożenie wydatków na nabycie tych składników w czasie i sukcesywne obciążanie kosztów podatkowych dokonywanymi odpisami. Jeżeli wartość początkowa nie przekracza 3.500,- zł to wydatki na nabycie ŚT lub WNP – można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo.
Środki trwałe możemy podzielić na podlegające amortyzacji określone w art. 16a ust. 1 i 2 oraz nie podlegające amortyzacji, o których mowa w art. 16c.
Amortyzacji podlegają nazwane środkami trwałymi:
- stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu i inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok,
- niezależnie od przewidywanego okresu używania: przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych", budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, składniki majątku,
wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1 (umowy leasingu)
Amortyzacji podlegają zwane WNP, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych, wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej, umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 (umowy leasingu),
Metody amortyzowania – metoda liniowa.
ŚT i WNP można amortyzować przy zastosowaniu tzw. metody liniowej, jako metody podstawowej. Polega na tym, że odpisów dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik wprowadzono do ewidencji, aż do końca miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z jego wartością początkową.
Metody amortyzowania – metoda degresywna.
Ta metoda może być stosowana tylko dla ŚT i to nie wszystkich. Istota: W pierwszym roku ich używania dokonuje się odpisów przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie – podwyższonych o współczynnik = 2,0 (zasadniczo), a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalanej na początek każdego kolejnego roku używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody liniowej, podatnicy dokonują dalszych odpisów już według metody liniowej.
Jednorazowa amortyzacja (art. 16k ust. 7-12)
Podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 16h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 16i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.
Przy określaniu limitu, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16f ust. 3.
Pomoc ta, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.
Przepisy nie mają zastosowania do podatników rozpoczynających działalność, którzy zostali utworzeni:
1) w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników albo
2) w wyniku przekształcenia spółki lub spółek niemających osobowości prawnej, albo
3) przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonego podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro; wartość tych składników oblicza się stosując odpowiednio art. 14.
Przeliczenia na złote kwot dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiły zdarzenia, o których mowa w tych przepisach, w zaokrągleniu do 1.000 zł.
Linki sponsorowane
DORADCA PODATKOWY
Obsługa księgowa firm
